DEAD CAN DANCE Into The Labyrinth
- Watch the product:
- Code: 20223
- Manufacturer/Publisher: Sonic
-
- Band: Dead Can Dance
- Medium: CD
-
Availability:
Last piece
(1 pcs.)
- 60.00 zł
- pcs.
-
Payment in cash, Paypal, Przelewy24, Payment via bank transfer
Dead Can Dance – brytyjsko-australijska grupa muzyczna prezentująca alternatywne spojrzenie na world music, z wpływami gatunków zaliczanych do szeroko pojętego dark independent. Powstała w 1981 roku w Melbourne z inicjatywy Brytyjczyka Brendana Perry’ego, do którego wkrótce dołączyła Australijka Lisa Gerrard. Zespół rozwiązano w 1998 roku. Siedem lat później, w 2005 roku, został on reaktywowany. Jednak po trasie koncertowej grupa zaprzestała grania. W 2011 roku duet wznowił działalność.
Into the Labyrinth – szósty studyjny album zespołu Dead Can Dance, nagrany w Quivy Church w Hrabstwie Cavan w Irlandii.
Album Into the Labyrinth został pierwotnie wydany w 1993 w Wielkiej Brytanii jako podwójny, winylowy LP o limitowanym nakładzie, zawierający obok 11 premierowych dwa dodatkowe nagrania:
"Bird" – 5:00, "Spirit" – 4:59 pochodzące z kompilacji A Passage in Time. Późniejsze wersje albumu wydane jeszcze w 1993 jako CD nie zawierały już tych nagrań.
Nowy album Dead Can Dance oznaczał zmianę na wielu frontach w stosunku do poprzednich wydawnictw zespołu. Brendan Perry mieszkał w tym czasie na rzecznej wyspie w hrabstwie Cavan na granicy pomiędzy Irlandią a Irlandia Północną, zaś Lisa Gerrard mieszkała z mężem Jackiem Tuschewskim i córką w górach Snow River w Australii. W rezultacie komponowali oddzielnie, a dopiero pod koniec spotkali się w studio Brendana w Irlandii i nagrali razem album w ciągu trzech miesięcy.
Zamiłowanie Brendana Perry’ego do muzyki średniowiecznej ustąpiło upodobaniom Lisy Gerrard do muzyki etnicznej, która w tym albumie wybija się na pierwszy plan. Jest to zarazem pierwszy album grupy nagrany wyłącznie przez oboje muzyków, bez pomocy z zewnątrz.
W 2008 wytwórnia Warner Music Japan Inc. wydała album „Into The Labirynth” w pierwotnej wersji w ramach Audiophile Edition jako hybrid SACD. Album zewnętrznie przypominał miniaturowy LP: tekturowa okładka albumu, papierowa i dodatkowa – foliowa – koszulka, w której znajdowała się płyta; druga koszulka była pusta. Również nalepki na płycie, dołączona książeczka ze zdjęciem zespołu i z tekstami wybranych utworów przypominały oryginalny longplay. Całość wzbogacona została dodatkowym, pozłacanym grzbietem w stylu japońskiego obi. Pomimo że płyta SACD zawierała 13 utworów, na dołączonej do wydawnictwa wkładce zostały one opisane tak jak na pierwotnym, podwójnym LP, tj. z podziałem na strony.
Informacje o bezpieczeństwie produktu
Informacje o producencie
Polish