Disintegration – ósmy studyjny album zespołu The Cure, wydany w 1989. Dotarł do 12. miejsca listy Billboard 200.
The Cure stali się mrocznym i tajemniczym zespołem we wczesnych latach 80. dzięki albumom takim jak Faith i Pornography. Zerwali z tym wizerunkiem dzięki lekkim popowym singlom takim jak "Let's Go to Bed" czy "The Lovecats" i towarzyszącym im teledyskom Tima Pope'a. Kolejne albumy, The Top, The Head on the Door i Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me, kontynuowały eksperymenty popowe, aczkolwiek wszystkie trzy pokazywały elementy mroczniejszej strony Smitha, zarówno muzycznie, jak i lirycznie. Disintegration reprezentuje powrót do mrocznych stylów, ale ukazuje też ciągłe poszukiwania nowych pomysłów i brzmień.
Był to pierwszy album The Cure nagrany z przeznaczeniem na CD, czego powodem był brak miejsca dla utworów "Last Dance" i "Homesick" na wydaniu winylowym. Wersja kompaktowa trwa ponad 71 minut, dużo więcej niż standardowy album rockowy. Połowa z dwunastu utworów trwa ponad 6 minut.
Album zadebiutował na 3. miejscu w Wielkiej Brytanii, a także powoli wspinał się na 12. miejsce podczas 55-tygodniowego pobytu na liście Billboardu w Stanach Zjednoczonych. 28 czerwca 1989 otrzymał złotą, a 20 października 1989 platynową płytę w USA. 1 lipca 2004 został albumem podwójnie platynowym.
W 2003 album został sklasyfikowany na 326. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.
Została ostatnia sztuka
(1 szt.)
Za pobraniem, Paypal, Przelewy24, Przelew tradycyjny
English